ΑΡΠΑΓΗ / ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗ

(322 ΠΚ) Όποιος με εξαπάτηση, βία ή απειλή βίας συλλαμβάνει, απάγει ή παράνομα κατακρατεί άλλον και ιδίως όποιος περιάγει άλλον σε ομηρία ή σε άλλη παρόμοια κατάσταση στέρησης της ελευθερίας, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη. Με κάθειρξη (5-20 έτη) τιμωρείται η πράξη όταν τελείται από αστυνομικό όργανο ή άλλο κρατικό υπάλληλο, εφόσον ακολουθείται από άρνηση παραδοχής της στέρησης της ελευθερίας ή από απόκρυψη της τύχης ή του τόπου όπου βρίσκεται το θύμα (βίαιη εξαφάνιση). Αποτελεί επιβαρυντική περίσταση η τέλεση της πράξης σε βάρος εγκύου, ανηλίκου ή ατόμου που δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του.

(325 ΠΚ) Παράνομη κατακράτηση: Όποιος κατακρατεί άλλον χωρίς τη θέλησή του ή του στερεί με άλλον τρόπο την ελευθερία της κίνησής του τιμωρείται με φυλάκιση ή χρηματική ποινή και αν η κατακράτηση διήρκεσε επί μακρό χρονικό διάστημα ή τελέστηκε κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 6 του Συντάγματος (υπέρβαση ορίων προσωρινής κράτησης), με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηματική ποινή.

Σχόλια: Η διαφοροποίηση των 2 παραπάνω αδικημάτων έγκειται στη χρήση βίας, απειλή βίας ή εξαπάτησης για την επίτευξη της κατάστασης στέρησης της ελευθερίας. Όταν δεν υπάρχει κάποιο από τα 3 αυτά χαρακτηριστικά, η πράξη χαρακτηρίζεται παράνομη κατακράτηση και όχι αρπαγή. Όταν η πράξη τελείται από αστυνομικό όργανο, επειδή σε αυτά επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις η χρήση βίας στα πλαίσια των καθηκόντων τους, αυτή χαρακτηρίζεται ως αρπαγή (με ποινή επαυξημένη) μόνο όταν ακολουθείται και από άρνηση παραδοχής της στέρησης της ελευθερίας ή από απόκρυψη της τύχης ή του τόπου όπου βρίσκεται το θύμα.